2007-07-20: Tom Boonen wygrał 12. etap Tour de France 2007
- 26 mar 2022: 2008-05-05: Francuskie ekipy ciągle czekają na wypłatę premii za Tour de France 2007
- 26 mar 2022: 2007-07-31: Klasyfikacja końcowa Tour de France 2007
- 26 mar 2022: 2007-07-30: Andreas Klöden rozważa zakończenie zawodowej kariery kolarskiej
- 26 mar 2022: 2007-07-30: Kolarska drużyna Discovery Channel na czele listy płac Tour de France 2007
- 26 mar 2022: 2007-07-29: Daniele Bennati wygrał 20. etap Tour de France 2007, Contador zwycięzcą klasyfikacji generalnej
Wyniki:
Prolog | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20
Zapowiedzi:
Tom Boonen (Quick Step) odniósł drugie etapowe zwycięstwo w 94. edycji wyścigu Tour de France. Podczas sprintu z peletonu minął on linię mety w Castres przed Erikiem Zabelem (Milra) i Robertem Hunterem (Barloworld). Liderem wyścigu pozostaje nadal Michael Rasmussen z ekipy Rabobank.
Ostatni z trzech przejściowych etapów zawierał trzy premie górskie IV kategorii (na 28., 58. i 75. kilometrze) oraz podjazd pod Montée de la Jeanie (130,5km, dł.10.4km, śr.6.1 %) uwieńczony premią II kategorii. Na etapie znajdowały się też dwie premie lotne (na 82. i 101. kilometrze).
O ataki ponownie pokusili się m.in. Sylvain Chavanel (Cofidis) i David Millar (Saunier Duval), jednak próby te zakończyły się fiaskiem. Przez dłuższy czas nikt nie był w stanie z powodzeniem odjechać od peletonu. Wreszcie na podjeździe pod Cote du Mas-Rouet (kat. 4; 58 km; dł. 2,4 km; 4,3%) powiódł się atak dwójki kolarzy - Pierricka Fédrigo (Bouygues Telecom) i Ametsa Txurruka (Euskaltel) i już na kolejnym z podjazdów (Col du Buis, kat. 4; 74,5 km; dł. 2,6 km; 4,8%) miał już blisko 9-minutową przewagę nad grupą zasadniczą. W międzyczasie od peletonu odskoczył także zawodnik ekipy T-Mobile, Marcus Burchardt, który samotnie zmagając się z trasą tracił do prowadzącego duetu nieco ponad 2 minuty.
W okolicach 90. kilometra przewaga ucieczki wynosiła już blisko 12 minut i na prowadzenie w peletonie wysunęli się zawodnicy drużyny Liquigas, którzy narzucając tempo stopniowo nadrabiali stracony czas. Na pierwszej lotnej premii strata spadła do 9 minut, a samotnie jadący Burghardt tracił do czołówki prawie 6 minut. Na ostatnim i jednocześnie najwyższym tego dnia wniesieniu Montee de la Jeanie, Burghardt jechał już razem z peletonem, a strata do duetu Fédrigo-Txurruka spadła do 5 minut.
Silny wiatr czołowy nie ułatwiał nikomu jazdy, jednak na prowadzącej w dół, krętej drodze grupa zasadnicza stopniowo odrabiała kolejne sekundy. Na ostatnich 10 kilometrach różnica czasowa wynosiła już niespełna minutę, jednak w dalszym ciągu wydawało się, że przy odrobinie szczęścia dwóm śmiałkom uda się dojechać samotnie do mety. Peleton dogonił ich na 1100 metrów przed metą.
Zwycięstwo odniósł Tom Boonen z ekipy Quick Step, który o centymetry wyprzedził Erika Zabela z Milram i Roberta Huntera z Barloworld.
Liderem wyścigu pozostał Duńczyk Michael Rasmussen, który został wykluczony z narodowej kadry, z powodu unikania kontroli antydopingowych. Mimo to, dyrektor Tour de France Christian Prudhomme wyraził zgodę na dalszy udział kolarza Rabobanku w wyścigu.
Źródła
[edytuj | edytuj kod]- Artykuł wykorzystuje materiał pochodzący z serwisu pro-cycling.org (na specjalnych zasadach)