2012-06-08: Biblioteka podwórkowa
Biblioteka podwórkowa to inicjatywa, której pomysłodawcą jest ojciec Józef Wrzesiński, założyciel Międzynarodowego Ruchu ATD Czwarty Świat. Uważał on, że ludziom biednym nie tyle potrzeba pomocy charytatywnej, ile równego dostępu do kultury i edukacji. Obecnie biblioteki podwórkowe istnieją w ponad trzydziestu krajach na świecie. W Polsce projekt ruszył w 2008 roku.
Grupa wolontariuszy przychodzi z walizką pełną książek na osiedle lub podwórko, rozkłada kocyki i książki i spędza z dziećmi 1,5 godziny na czytaniu, rozmowach i wspólnej zabawie.
Udział dzieci w bibliotekach jest dobrowolny, same też wybierają książki, które będą oglądać lub czytać.
Ważne, by być widocznym z okna; po to, by rodzice wiedzieli, co robią ich dzieci oraz po to, by dzieci miały swobodę decyzji czy się przyłączyć czy nie.
Biblioteki podwórkowe odbywają się zawsze tego samego dnia, o tej samej porze. Wolontariusze powracają regularnie, niezależnie od pogody. Dzieci zazwyczaj już wcześniej czekają na przybyszy, pomagają rozłożyć uliczną bibliotekę. Te bardziej nieśmiałe trzeba zachęcić, nieraz krążą w pobliżu, nie przychodzą od razu, tylko w kolejnym tygodniu.
Biblioteki nie są po to, by uczyć czytania, raczej by budować pozytywny stosunek do książki oraz relacje z bibliotekarzami-wolontariuszami. Dlatego czytanie płynnie przechodzi w rozmowę lub zabawę, by za jakiś czas znów powrócić do książek. Ważna jest uwaga poświęcona dziecku. Więzi buduje się stopniowo, dlatego biblioteki podwórkowe to projekt długoterminowy.
Źródła
[edytuj | edytuj kod]- Artykuł wykorzystuje materiał pochodzący z tekstu „Biblioteka podwórkowa”, opublikowanego w serwisie Platforma Kultury (więcej informacji).