2010-04-16: Indie: nieudany start rakiety nośnej GSLV Mk II
- 14 kwi 2024: Zaćmienie Słońca 8 kwietnia 2024 – fotoreportaż
- 13 kwi 2024: Archeologia: dzięki analizie składu chemicznego odkryto, że monety bite we wczesnym średniowieczu w północno-zachodniej Europie pochodziły z bizantyjskiego srebra
- 7 kwi 2024: Inauguracja Regionalnego Centrum Szkoleniowego Czystych Technologii Energetycznych
- 5 kwi 2024: Demografia: dzietność w skali globalnej może nie zapewniać zastępowalności pokoleń już w roku 2030
- 28 lis 2023: Kosmos Tom 72 Nr 2 (2023): Ogrody botaniczne we współczesnym świecie
- 16 lis 2023: Biuletyn EBIB Nr 211 (2023): Systemy i platformy biblioteczne
- 7 lis 2023: Czytamy naturę 182
- 30 paź 2023: Czytamy naturę 181
Niepowodzeniem zakończył się dzisiejszy start indyjskiej rakiety GSLV Mk II. Było to pierwsze użycie kriogenicznego III członu rodzimej konstrukcji. Poprzedni wariant rakiety wykorzystywał rosyjski III człon.
Start miał miejsce 15 kwietnia o godzinie 10:57 GMT z kosmodromu Sriharikota.
Podczas startu dwa pierwsze dwa człony rakiety pracowały normalnie. Jednak 3. stopień nowej konstrukcji krótko po włączeniu zaczął koziołkować, najpewniej w wyniku złej pracy silniczków sterujących. Następnie spadł do oceanu, wraz z ładunkiem - wielozadaniowym geostacjonarnym satelitą GSat-4. Dane z rakiety były zbierane aż do uderzenia o powierzchnię wody, co oznacza, że nie rozpadła się ona, ani nie wybuchła. Lot i przygotowania do niego kosztowały 74 mln. USD.
Prezes Indyjskiej Organizacji Badań Kosmicznych K. Radhakrishnan, potwierdził niepowodzenie: Zapłon członu kriogenicznego wykonany został przez komputer pokładowy zgodnie z planem. Dane wskazują, że człon włączył się. Szczegółowe analizy jeszcze to potwierdzą. Widzieliśmy, że rakieta koziołkowała, co wskazuje na utratę kontroli, najpewniej leżącą po stronie silników verniera, małych silników kriogenicznych, które nie uruchomiły się, nie dając koniecznego ciągu kontrolującego.
Rakieta osiągnęła maksymalną wysokość 140 km i prędkość 17700 km/h. Ostatnie precyzyjne dane uzyskano z wysokości 66 km, gdy znajdowała się około 1600 km od Satish Dhawan Space Center, położonego na wyspie Sriharikota.
Opracowanie własnej technologii silnych członów końcowych rakiet nośnych ma duże znaczenie dla induskiego programu kosmicznego. W 2017 roku Indie chcą umieścić na orbicie ludzi, za pomocą jedynie własnych środków. Latająca od 2001 roku rakieta Geosynchronus Satellites Launch Vehicle do tej pory latała z rosyjskim członem końcowym. Czwartkowy start miał być pierwszym z rakietą całkowicie rodzimej konstrukcji.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Źródła[edytuj | edytuj kod]
- Nieudany start GSLV Mk II – Kosmos na co dzień, 15 kwietnia 2010