2008-03-11: Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski dla Stanisława Czai

Z Wikinews, wolnego źródła informacji.
wtorek, 11 marca 2008
Lech Kaczyński

Prezydent RP Lech Kaczyński nadał, za wybitne zasługi dla niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej, Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski mjr. w st. spocz. Stanisławowi Czai - oficerowi 15 Pułku Piechoty "Wilków" oraz uczestnikowi kampanii francuskiej 1940 r. w szeregach 6 Kresowego Pułku Strzelców Pieszych.

Order, w imieniu Prezydenta RP, wręczył Jacek Sasin 9 marca 2008 r., w dniu urodzin Stanisława Czai, podczas uroczystości w Wiśniowej - rodzinnej miejscowości kombatanta (woj. małopolskie) .

mjr. w st. spocz. Stanisław Czaja – żołnierz kampanii wrześniowej 1939 r. w składzie 28 Dywizji Piechoty pod dowództwem gen. bryg. Władysława Bończy-Uzdowskiego, uczestniczył m.in. w bitwie pod Wieluniem, w obronie Pabianic. W końcowej fazie kampanii wrześniowej walczył w wydzielonym z Armii „Modlin” zgrupowaniu wojsk w składzie Frontu Północnego gen. Stefana Dęba-Biernackiego. Brał udział w bitwach stoczonych pod Włodawą i Sawinem. Po agresji sowieckiej i rozbiciu zgrupowania walczył w utworzonej z „rozbitków” grupie operacyjnej „Chełm” pod dowództwem płk Władysława Płonki. Po zakończeniu działań wojennych, na wieść o tworzeniu Armii Polskiej przez gen. Władysława Sikorskiego, przedostał się przez Węgry do Francji, gdzie w listopadzie 1939 r. wstąpił do formowanej w Parthenay 2 Dywizji Strzelców Pieszych gen. Bronisława Prugar-Ketlinga. Skierowany do służby w 6 Kresowym Pułku Strzelców Pieszych pod dowództwem płk Stanisława Bienia, przeszedł cały szlak bojowy pułku w kampanii francuskiej 1940 r. Brał udział w walkach w rejonie Nancy, Espinal Nelfort, Besancon, w obronie wzgórza Clos du Doubs oraz w miejscowości St. Hippolyte i Trevillers. W nocy z 19 na 20 czerwca 1940 r., po wyczerpaniu się amunicji, 2 Dywizja Piechoty otrzymała rozkaz wycofania się do Szwajcarii, gdzie żołnierze zostali internowani. Stanisław Czaja, oficer II Rzeczypospolitej i obrońca jej niepodległości, do Ojczyzny powrócił w 1993 r.

Źródła[edytuj | edytuj kod]