2007-12-16: A.C. Milan klubowym mistrzem świata w piłce nożnej 2007

Z Wikinews, wolnego źródła informacji.
niedziela, 16 grudnia 2007
Club Atlético Boca Juniors A.C. Milan
Finał Klubowych Mistrzostw Świata · (Jokohama) · 16 grudnia 2007 · godz. 11:30 · Widzów: 68 263 · Sędzia: Marco Rodriguez (Meksyk)
2 - 4
(1-1)

Palacio 23', Ambrosini 85'(sam.)

Inzaghi 21', 70', Nesta 50', Kaká 61'

Caranta - Ibarra, Maidana, Paletta, Morel Rodriguez - Battaglia, Alvaro Gonzalez (Ledesma 67'), Banega, Cardozo (Gracian 68') - Palacio, Palermo. Dida - Maldini, Nesta, Kaładze, Bonera - Gattuso (Emerson 65'), Pirlo, Ambrosini - Kaká, Seedorf (Brocchi 87'), Inzaghi (Cafu 76')
Trener: Miguel Angel Russo Trener: Carlo Ancelotti
Kartki: Ibarra, Paletta, Battaglia; czerwona: Ledesma 88' Kartki: Ambrosini, Kaká; czerwona: Kaładze 77'


Piłkarze włoskiego A.C. Milan zdobyli tytuł klubowych mistrzów świata, wygrywając finałowy mecz turnieju odbywającego się w Japonii. Na stadionie w Jokohamie Milan pokonał argentyński Boca Juniors, wygrywając 4:2. Na trzecim miejscu uplasowali się piłkarze japońskiego Urawa Red Diamonds po zwycięstwie w rzutach karnych nad tunezyjskim Etoile Sportive du Sahel 4-2 (2:2 w regulaminowym czasie gry).

Przebieg finału[edytuj | edytuj kod]

Finałowe spotkanie stało na niezłym poziomie, gra obu zespołów była dynamiczna i ofensywna. Pierwsza bramka padła w 21 minucie meczu. Po dwójkowej akcji Brazylijczyka Kaki z Filippo Inzaghim ten drugi wykorzystał dobre podanie, otwierając wynik spotkania. Piłkarze Milanu zdekoncentrowani prowadzeniem szybko je stracili. Już po minucie, po rzucie rożnym wykonywanym przez argentyński zespół, Boca wyrównała stan meczu po strzale głową Rodrigo Palacio.

W drugiej połowie piłkarze Milanu osiągnęli sporą przewagę na boisku. 5 minut po rozpoczęciu drugiej części meczu, w 50 minucie spotkania, po dośrodkowaniu w pole karne piłka trafiła pod nogi Alessandro Nesty, który mocnym strzałem z woleja nie dał szans bramkarzowi rywali.

Po objęciu prowadzenia Milan nie zwalniał tempa. Po kolejnych 10 minutach indywidualną akcję przeprowadził Kaká. Ograł obrońców Boca i strzelił między nogami bramkarza Caranty, podwyższając na 3:1 dla włoskiego zespołu.

W 70 minucie było już 4:1. Ponownie dwójkową akcję przeprowadzili Kaka z Inzaghim. Brazylijczyk wbiegł w pole karne i dograł piłkę do lepiej ustawionego włoskiego napastnika, który nie miał problemu z umieszczeniem jej w siatce.

Od tego momentu oba zespoły były już pogodzone z wynikiem spotkania. Po faulu Kachy Kaładze sędzia pokazał gruzińskiemu zawodnikowi czerwoną kartkę i Milan kończył mecz w dziesiątkę. Mimo dobrych okazji do zmniejszenia strat piłkarzom Boca udało się strzelić tylko jedną bramkę. Po strzale Pablo Ledesmy piłkę odbił Massimo Ambrosini, strzelając samobójczego gola.

W końcówce, przy stanie 4:2 dla Milanu, czerwoną kartkę ujrzał Ledesma i argentyński zespół również kończył mecz w osłabieniu.

Nagrody[edytuj | edytuj kod]

Kaká
Nagrodę (Złotą Piłkę) dla najlepszego gracza finałowego spotkania otrzymał Kaká. Dodatkowo piłkarz otrzymał nagrodę pieniężną w wysokości 21 milionów jenów. Zawodnik postanowił przekazać całą sumę na rzecz Fundacji Milanu, wspierajacej Szpital im. Świętej Rodziny w Nazarecie.

Srebrną Piłkę otrzymał Clarence Seedorf, a Brązową - Rodrigo Palacio.

Złoty But dla najlepszego strzelca turnieju przypadł Brazylijskiemu napastnikowi Urawy, Washingtonowi, strzelcowi 3 bramek.

Piłkarze Urawa Red Diamonds otrzymali nagrodę Fair Play.

Komentarze po meczu[edytuj | edytuj kod]

  • Carlo Ancelotti: "Dobrze przygotowaliśmy się do tego meczu, dzięki czemu włoska piłka wzbogaciła się o kolejny wspaniały sukces. To wspaniałe uwieńczenie znakomitego roku, zakończonego najważniejszym i najpiękniejszym meczem."
  • Filippo Inzaghi: "Nie mam słów. Czuję się świetnie fizycznie, w tym zespole wszystko przychodzi łatwiej."
  • Paolo Maldini: "To wszystko jest po prostu piękne. Nie jest łatwo w wieku 39 lat grać o najwyższą stawkę, jestem zadowolony z tego, co osiągnąłem."
  • Gennaro Gattuso: "Sekret tych zwycięstw stanowi nasza jedność. Po tylu latach nadal jesteśmy razem, odnosząc wspólne zwycięstwa."

Podsumowanie[edytuj | edytuj kod]

Włoska drużyna zrewanżowała się Argentyńczykom za mecz z roku 2003. Wtedy triumfowali piłkarze Boca Juniors, wygrywając w rzutach karnych.

Oba zespoły były dotychczas najbardziej utytułowanymi zespołami na szczeblu międzynarodowym, posiadając po 17 trofeów. Tym samym samodzielnym liderem tej klasyfikacji został Milan, dla którego jest to 18 triumf.

Klubowe mistrzostwa świata są kontynuacją spotkań o Puchar Interkontynentalny, o który grali klubowi mistrzowie Europy i Ameryki Południowej. Obecnie o główne trofeum - Puchar Świata - walczą zespoły ze wszystkich kontynentów. Milan zdobywał trofeum w latach 1969, 1989, 1990 i 2007 (4 razy - rekord). Boca Juniors - w latach 1977, 2000 i 2003.

Klubowym rekordzistą pod względem ilości zdobytych pucharów świata został obrońca Milanu, Paolo Maldini. To jego trzecie zwycięstwo w karierze.

Końcowa klasyfikacja turnieju[edytuj | edytuj kod]

  • 1. A.C. Milan (Europa, Włochy)
  • 2. Boca Juniors (Ameryka Południowa, Argentyna)
  • 3. Urawa Red Diamonds (Azja, Japonia)
  • 4. Étoile du Sahel (Afryka, Tunezja)
  • 5-6. Sepahan FC (Azja, Iran)
  • 5-6. CF Pachuca (Ameryka Północna, Meksyk)
  • 7. Waitakere United (Oceania, Nowa Zelandia)

Źródła[edytuj | edytuj kod]