2007-10-21: 23. Warszawski Międzynarodowy Festiwal Filmowy
W Warszawie w dniach 12-21 października odbywała się 23. edycja Warszawskiego Festiwalu Filmowego. W trzech kinach: Kinoteka, Luna, Palladium i ośmiu salach codziennie emitowanych było od 3 do 6 seansów. Łącznie było to 190 projekcji.
Na niektórych seansach obecni byli także specjalni goście, w tym reżyserzy poszczególnych filmów. Widzowie, poza spotkaniami z twórcami filmowymi, mieli też możliwość ocenić każdy z oglądanych filmów na czterostopniowej skali. W plebiscycie wygrał film "Wizyta orkiestry".
Bilety na niektóre z projekcji wykupione zostały już przed rozpoczęciem festiwalu.
Relacje z wybranych filmów festiwalu[edytuj | edytuj kod]
Ex Drummer – belgijski film z roku 2007 w reżyserii Koena Moriera przedstawiał w czarnym humorze sytuację małego belgijskiego miasta z biednymi przedmieściami, w którym główny bohater, znany pisarz, staje się perkusistą tworzonego zespołu rockowego. Decyduje się na to, chcąc zejść do poziomu zupełnego zniesmaczenia. Każdy z członków zespołu eksponuje swoją niepełnosprawność i oczekuje tego także od samego pisarza.
Mimo wielu humorystycznych sytuacji przedstawionych w filmie, przedstawia on też brutalizację życia wśród ubogich mieszkańców.
Khadak - niemiecko-holendersko-belgijski film na temat sytuacji jednej z mongolskich rodzin, która zmuszona zostaje do opuszczenia stepu i zamieszkania w górniczym osiedlu.
Głównym bohaterem jest chłopak, cierpiący na epilepsję, a motywem, uwypuklonym w szczególności w końcowej części filmu, tęsknota ludzi zamieszkujących w szarych blokowiskach do życia wśród stepów.
Murch - amerykański film dokumentalny wyreżyserowany przez parę: Edie Ichioka i Davida Ichioka o montażyście takich filmów jak Czas Apokalipsy, trzykrotnym laureacie Oscara, Walterze Murchu.
W filmie główny bohater przedstawia tajniki tworzenia montażu filmowego, zarówno sklejania scen, ich wyboru z materiału filmowego i komponowania z muzyką. Odnosi się często do zagadnień z zakresu psychologii, szczególnie do postrzegania sekwencji filmowych przez widza.
Po seansie obecni na sali kinowej Edie Ichioka i David Ichioka odpowiadali na pytania publiczności, m.in. jak wygląda akceptacja przez montażystów nowych technologii nagrywania filmów, tj. bez taśmy filmowej - na nośnikach cyfrowych.
Niebezpieczna kultura (Strange Culture) - amerykański dokument w reżyserii Lynn Hershman-Leeson przedstawiający sytuację amerykańskiego profesora i artysty pokazującego w swoich działaniach problemy związane z żywnością modyfikowaną genetycznie, podejrzewanego w związku z tą działalnością o bioterroryzm.
Film kręcony był w czasie przed procesem głównego bohatera, który sam opowiada o tragikomicznej sytuacji, a także część historii jego życia jest pokazana z udziałem aktorów. Celowo w filmie nie jest pokazane jak zakończyła się sprawa, bohaterowie filmu uprzedzają o tym wpierw widza.
Sztukmistrz (Hokkabaz) - turecki film, którego reżyserami są Ali Taner Baltaci, Cem Yilmaz o dwóch starych kawalerach, z których jeden utrzymuje się z uprawiania sztuki iluzjonistycznej. Tytułowy sztukmistrz o imieniu Iskender i jego przyjaciel, którego nazywa Maradoną, przez cały film chodzący w sportowym ubraniu, są nieudacznikami i mimo ciekawych pomysłów z gagami w końcu popełniają gafy.
Film rozpoczyna się od sekwencji przedstawiającej dzieciństwo ich obu oraz negatywnej postawy ojca wobec zamiłowania syna do magicznych sztuczek. Kolejna scena przedstawia już bohaterów w trakcie pokazu, gdzie omyłkowo piła uszkadzają członkinię ich zespołu. Ponieważ nie jest to ich pierwsza wpadka, szef wyrzuca ich, a że obaj zarzucają sobie nie najlepszy wzrok postanawiają odbyć tournee po Turcji i zarobić na operacje dla siebie.
Nieoczekiwanie dla nich przyłącza się ojciec sztukmistrza, gdy ten chce od brata pożyczyć samochód. Ojciec będąc upartym i gderliwym, przed drugiego z synów "skazany" został bowiem na zamieszkanie w przyczepie. Pożyczając samochód, brat chce się także pozbyć "balastu", ojciec zaś widzi dla siebie okazję, aby zawieziono go na cmentarz wojskowy, gdzie chciałby być pochowanym.
Pojazd nie jest zbyt sprawny, a bohaterowie poszukując pomocy, przypadkowo trafiają na przyjęcie weselne, gdzie mają przedstawić własne sztuczki. W ten sposób wpadają w tarapaty, ponieważ panna młoda, chcąc wziąć udział w jednym z pokazów, znika w skrzyni. Kolejne sekwencje zdarzeń powodują, że możliwości zdobycia większej gotówki przez bohaterów stają się coraz mniejsze.
Takich trzech (An Seh) - irański film fabularny, którego reżyserem jest Naghi Nemati, przedstawiający prostą historię trzech żołnierzy irańskiej armii, którzy w górach na granicy z Azerbejdżanem postanawiają zdezerterować, nie mogąc znieść ostrych warunków służby.
Głównym motywem była monotonna wędrówka wśród zaśnieżonych gór z krótkimi nieco bardziej dynamicznymi sytuacjami spotkania przemytników, samotnej kobiety w ciąży, czy zniszczonej przez trzęsienie ziemi miejscowości.
Podczas projekcji największy aplauz pojawiał się w chwilach, gdy nagranie nagle było przerywane, ze względu - jak tłumaczył a obsługa - niewłaściwej kopii przysłanej na festiwal. Widzowie nie mieli możliwości ujrzeć do końca obrazu z towarzyszącym mu dźwiękiem.
Wino truskawkowe - polski film fabularny w reżyserii Dariusza Jabłońskiego, na podstawie książki Andrzeja Stasiuka Opowieści galicyjskie. Jest to przedstawiony w scenerii małej podkarpackiej wioski epizod z życia policjanta, który trafił d o niej po 7 latach spędzonych w pracy za biurkiem. Zostawiając żonę i córkę próbuje odnaleźć się w zupełnie innej rzeczywistości.
Tytułowe wino truskawkowe pojawia się kilkukrotnie w filmie, jednakże nie odgrywa w nim kluczowej roli. Osią fabuły są relacje między mieszkańcami, a w szczególności motywy zdrady i zabójstwa. Pojawiają się w nim elementy mistyczne - duch mordercy, także sporo symboliki - podobnie jak w filmach Emira Custuricy pojawia się motyw ślubnego welonu, symbolicznie pokazana jest krew na odzieniu ofiar zabójstw z zazdrości.
Wyniki plebiscytu publiczności[edytuj | edytuj kod]
- Wizyta orkiestry
- Pora umierać
- Bańka mydlana
- Klasa
- Imiennik
- Koty pana Mirikitani
- Gucza
- Przeminęło z kobietą
- Sztuka płakania
- Sztuczki, Ulotne fragmenty (ex aequo)
Źródła[edytuj | edytuj kod]
 |
Materiał do tego artykułu przygotował reporter Wikinews |
- FilmFest Warszawa – Strona festiwalu
| Wiadomość z serwisu regionalnego województwa mazowieckiego |
|---|
 Ta wiadomość dotyczy bieżących wydarzeń w województwie mazowieckim. |