2007-09-20: Lech Kaczyński odznaczył Emiliana Bartniczaka

czwartek, 20 września 2007

W 68. rocznicę zwycięskiej szarży 14. Pułku Ułanów Jazłowieckich pod Wólką Węglową Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej Lech Kaczyński uhonorował uczestnika tej bitwy, Emiliana Bartniczaka, nadając mu Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski.

We wrześniu 1939 roku, po bitwie nad Bzurą, część Armii „Poznań” przedostała się do Puszczy Kampinoskiej. Oddziały te próbowały przebić się do Warszawy. Płk dypl. Edward Godlewski dowódca 14. Pułku Ułanów Jazłowieckich zdecydował o skróceniu drogi do stolicy i poprowadził oddział w stronę Mościsk. 19 września w miejscowości Wólka Węglowa, wojska polskie natknęły się na Niemców, których udało się zaskoczyć podczas odpoczynku. Szybko zdecydowano się na szarżę i po brawurowym ataku Pułkowi udało się przebić, choć odbyło się to kosztem strat: 105 zabitych i 100 rannych – czyli około 20% stanu. W wyniku odniesionych ran zmarł m.in. por. Marian Walicki, który dowodził szarżą.

Żołnierzom, którzy dostali się do niewoli obiecano zwolnienie do domu jako dowód uznania ich bohaterstwa. Obietnicy jednak nie dotrzymano. Ci spośród jeńców, którzy przyznali się do udziału w szarży zostali rozstrzelani. Pozostali, prowadzeni przez wachmistrza Rudolfa Zeneckera, zbiegli nocą i dołączyli do pułku.

Emilian Bartniczak

Emilian Bartniczak w 1938 roku został powołany do służby wojskowej w plutonie łączności 14 Pułku Ułanów Jazłowieckich we Lwowie. Podczas kampanii wrześniowej 1939 roku walczył we wszystkich bitwach swego pułku od Poznania, przez Łęczycę do Warszawy. Po bitwie nad Bzurą i przejściu jednostek Armii Poznań do Puszczy Kampinoskiej wziął udział w zwycięskiej szarży 14 Pułku Ułanów Jazłowieckich pod Wólką Węglową. Został wtedy ranny w ramię i wzięty do Niewoli przez Niemców. Znalazł się w szpitalu w Pruszkowie, skąd zdołał uciec 1 października 1939 roku i pieszo wrócił do domu we Wronkach. W latach 1940–1945 pracował przymusowo u gospodarza niemieckiego. W lutym 1945 roku, zgłosił się ochotniczo do oddziału saperów 2 Armii Wojska Polskiego. Pracował przy budowie łodzi do przepraw i holowaniu ich do Kostrzyna. Wziął też udział w walkach o Kostrzyn. Po sforsowaniu Odry przez wojska sowieckie i oddziały 1 Armii Wojska Polskiego został zwolniony ze służby i powrócił do domu. Od 1945 roku do emerytury w 1976 roku pracownik polskich kolei.

Źródła

Archiwum Kancelarii Prezydenta RP – Prezydent RP odznaczył Emiliana Bartniczaka – Prezydent.pl, 19 września 2007