2007-08-29: Wizyta kongresmanów amerykańskich i dysydentów kubańskich w Polsce

środa, 29 sierpnia 2007

29 sierpnia 2007 r. z wizytą do Polski przybyła delegacja kongresmanów amerykańskich i dysydentów kubańskich. Wieczorem goście spotkają się na uroczystej kolacji w Belwederze z Sekretarzem Stanu w Kancelarii Prezydenta RP Michałem Kamińskim.

30 sierpnia 2007 r. (czwartek) o godz. 10:00 goście złożą kwiaty na grobie Księdza Jerzego Popiełuszki, a o godz. 15:00 w Sheraton Warsaw Hotel (Warsaw Room, I piętro) odbędzie się spotkanie z dziennikarzami. Organizatorem wizyty jest Fundacja Wolność i Demokracja.

31 sierpnia 2007 r. obie delegacje udadzą się do Lubina, gdzie wezmą udział w obchodach XXVII Rocznicy Podpisania Porozumień Sierpniowych i XXV Rocznicy Zbrodni Lubińskiej.

Kongresmani[edytuj | edytuj kod]

Albio Sires - demokratyczny kongresman ze stanu New Jersey. Urodził się na Kubie skąd w 1962 r. wyemigrował wraz z rodziną do stanu New Jersey w USA. Często zmieniał przynależność partyjną: w latach 70. wstąpił do Partii Demokratycznej, następnie w 1985 r. przeszedł do Partii Republikańskiej. Wystąpił z niej w 1994 r. zostając politykiem niezależnym, by już po czterech latach na nowo stać się członkiem Partii Demokratycznej. Zanim został kongresmanem, Albio Sires pełnił liczne funkcje szczebla stanowego: w latach 1995-2007 sprawował urząd burmistrza West New York w stanie New Jersey, w latach 2002-2006 pełnił natomiast funkcję speakera Zgromadzenia Ogólnego New Jersey. W wyborach z listopada 2006 r. wybrany został z 13 okręgu New Jersey do Izby Reprezentantów USA.

Lincoln Diaz-Balart - republikański kongresman z Florydy. Studiował prawo w Stanach Zjednoczonych i Hiszpanii. W latach 1989-1992 członek Izby Reprezentantów stanu Floryda, a następnie do 1992 r. członek lokalnego senatu. Nieprzerwanie od 1993 r. zasiada w federalnej Izbie Reprezentantów. Obok Ileny Ros-Lehtinen uchodzi za czołowego przedstawiciela interesów antykomunistycznej Narodowej Fundacji Amerykanów Kubańskiego Pochodzenia (CANF): m.in. z jego inicjatywy doszło w 2006 r. do włączenia do przyjętej przez Kongres ustawy rozluźniającej embargo na handel z Kubą zapisu zakazującego udzielania Hawanie rządowych pożyczek i kredytów. Lincoln jest siostrzeńcem pierwszej żony Fidela Castro, Mirty Diaz-Balart, która w 1956 r. po rozwodzie z mężem uciekła w do Stanów Zjednoczonych.

Mario Diaz-Balart – republikański kongresman z Florydy, brat Lincolna Diaz-Balarta. Ukończył University of South Florida w Tampie. W latach 1988-1992, a następnie 2000-2002 był członkiem Izby Reprezentantów stanu Floryda. Od 2003 r. zasiada w Izbie Reprezentantów USA. Jest siostrzeńcem pierwszej żony Fidela Castro, Mirty Diaz-Balart.

Ileana Ros-Lehtinen – republikańska kongreswoman ze stanu Floryda. W latach 1986-1989 była członkinią Izby Reprezentantów stanu Floryda. Od 1989 r. do dzisiaj nieprzerwanie zasiada w federalnej Izbie Reprezentantów z ramienia Partii Republikańskiej. Ilena Ros-Lehtinen jest członkiem Komisji Spraw Zagranicznych Izby Reprezentantów, gdzie dała się poznać m.in. jako ostry krytyk ONZ, będącej jej zdaniem organizacją nieudolną i wymagającą reform. Uchodzi za rzeczniczkę interesów konserwatywnych uchodźców kubańskich z Narodowej Fundacji Amerykanów Kubańskiego Pochodzenia (CANF), stąd jej nieprzejednana postawa wobec reżimu Castro i próba torpedowania wszelkich inicjatyw Kongresu, mających na celu ustępstwa wobec kubańskiego dyktatora (np. planów zniesienia embarga).

Vernon Buchanan – republikański kongresman z Florydy. W 1986 r. ukończył University of Detroit. Vernon Buchanan to tzw. freshman (nowicjusz) w amerykańskiej polityce – w Izbie Reprezentantów zasiada bowiem dopiero od stycznia 2007 r. i jest to pierwsza funkcja stopnia federalnego jaką dotąd sprawował.

Senatorowie[edytuj | edytuj kod]

Melquiades (Mel) R. Martinez - republikański senator z Florydy. Wyemigrował z Kuby do Stanów Zjednoczonych w 1962 r. W 1973 r. ukończył prawo na Florida State University. W latach 2001-2005 był sekretarzem federalnego Departamentu ds. Rozwoju Budownictwa Miejskiego i Gospodarki Przestrzennej (Department of Housing and Urban Development). W 2004 r. wybrany został z ramienia Partii Republikańskiej do Senatu, stając się tym samym pierwszym amerykańskim senatorem pochodzenia kubańskiego. W kwestii polityki zagranicznej senator Martinez generalnie popiera politykę Białego Domu w stosunku do Iraku oraz opowiada się za utrzymywaniem jak najbliższych więzi z Izraelem. Mel Martinez znany jest jednak także ze swego twardego stanowiska wobec funkcjonowania więzienia w Guantanamo, domagając się jego zamknięcia. Opowiada się również za zarzuceniem dotychczasowej polityki rządu amerykańskiego wobec uciekinierów z Kuby (tzw. polityka „mokra stopa - sucha stopa” – zgodnie z jej zasadami, jeśli Kubańczycy dotkną stopą suchego lądu, mogą zostać w USA, jeśli zostaną zaś schwytani przez straż przybrzeżną na morzu, są zawracani na wyspę) i przyjmowaniem wszystkich kubańskich uchodźców.

Robert Menendez – demokratyczny senator z New Jersey. Jest synem kubańskich imigrantów, którzy uciekli z wyspy już w 1953 r., jeszcze za rządów Fulgencia Batisty. W 1979 r. Robert Menendez ukończył prawo na Rutgers University School of Law w Newark w stanie Nowy Jork. W latach 1986-1992 był członkiem Zgromadzenia Ogólnego stanu New Jersey, a w latach 1991-1993 zasiadał w stanowym senacie New Jersey. W latach 1993–2006 był członkiem federalnej Izby Reprezentantów z ramienia Partii Demokratycznej. Pełnił wówczas przez dwie kadencje funkcję przewodniczącego klubu parlamentarnego swojej partii (House Democratic Caucus). W styczniu 2006 r. został członkiem Senatu, zajmując miejsce kolegi partyjnego, który po objęciu funkcji gubernatora stanu New Jersey zrezygnował ze sprawowanego mandatu. Robert Menendez utrzymał swoje nowe stanowisko, zwyciężając w wyborach do Kongresu w listopadzie 2006 r. republikańskiego konkurenta. Jest jednym z dwóch, obok Mela Martineza, polityków kubańskiego pochodzenia, którzy zasiadają w amerykańskim Senacie. Robert Menendez pełni funkcję przewodniczącego aż trzech senackich podkomisji: Pomocy dla Krajów Rozwijających się (International Development and Foreign Assistance), Międzynarodowej Ochrony Środowiska (International Environmental Protection) oraz Gospodarczej (Economic Affairs). W kwestii polityki zagranicznej opowiada się m.in. za jak najszybszym wycofaniem wojsk amerykańskich z Iraku.

Dysydenci[edytuj | edytuj kod]

Huber R. Matos-Benitez - był jednym z oficerów Armii Powstańczej w randze majora. Po roku 1952 działał przeciwko rządowi Batisty i wyjechał na Costa Ricę, gdzie stworzył oddział partyzantów działający następnie w górach Sierra Maestra. Z powodu swojego zagorzałego antykomunizmu popadł w konflikt z Fidelem Castro. Aresztowany i skazany na 20 lat więzienia po tym, jak w publicznym liście wycofał się z Rewolucji, będącej pod coraz większym wpływem komunistów. W więzieniu był ofiarą tortur. Opuścił więzienie w październiku 1979 r. Jest Prezydentem "Cuba Independiente y Democratica" (CID) – organizacji non-profit działającej na rzecz praw człowieka i wolności na Kubie. Jest działaczem kubańskiego ruchu na rzecz demokracji

Javier de Céspedes – współzałożyciel i prezydent Directorio Democratico Cubano. Podróżował do ponad 30 krajów w Ameryce Łacińskiej, Europie i Azji organizując wsparcie dla obywatelskiego odrodzenia Kuby. W październiku 1998 r. zaprezentował 500 uczestnikom III Międzynarodowej Konferencji Praw Człowieka w polskim Parlamencie film nagrany na Kubie, w którym matki więźniów politycznych apelowały o solidarność. Podróżował także na Kubę spotykając się z liderami wewnętrznej opozycji i podpisując “Umowę dla demokracji”.

Calixto Navarro - współzałożyciel i dyrektor wykonawczy Directorio Democratico Cubano.

Angel F. De Fana – były kubański więzień polityczny, prezydent "Plantados hasta la Libertad y la Democracia". Działalność w opozycji antykomunistycznej rozpoczął w połowie lat 60. w Democratic Martiano Movement (MDM). Aresztowany 10 września 1962 r. i skazany na 20 lat więzienia przez wojskowy trybunał w La Cabaña. Po odbyciu wyroku został ponownie skazany na rok więzienia za odrzucenie udziału w Planie Rehabilitacji i Reedukacji. Uwolniony w kwietniu 1983 r., wyjechał do Wenezueli, gdzie przyłączył się do Ruchu na Rzecz Niepodległej i Demokratycznej Kuby (CID). Uczestniczył w uruchomieniu stacji radiowej „Głos CID” nadającej audycje na Kubę. Po przybyciu do Stanów Zjednoczonych został dyrektorem "Plantados until Freedom and Democracy in Cuba”. Głównym zadaniem organizacji jest wspieranie kubańskich więźniów politycznych oraz działaczy opozycji demokratycznej.

Rolando Behar - dyrektor Cuban Liberal Union. Były kubański więzień polityczny skazany na 3 lata więzienia. W 1979 r., gdy Castro pozwolił niektórym byłym więźniom politycznym opuścić kraj, wyjechał do Wenezueli, a następnie do Stanów Zjednoczonych. The Union Liberal Cubana (ULC) jest partią polityczną na wychodźstwie, której zadaniem jest popularyzacja na wyspie idei demokracji, praw człowieka i gospodarki rynkowej. The Cuban Liberal Union jest prowadzona przez kubańskiego intelektualistę Carlosa Alberto Montanera, mieszkającego w Madrycie.

Armando De Armas - pisarz, autor esejów. Przesłuchiwany przez policję polityczną w 1985 r. w związku z oskarżeniem o próbę opublikowania za granicą eseju "Félix Varela y las ideas democráticas”. Włączył się w ruch na rzecz praw człowieka i kultury niezależnej. Uciekł z aresztu w Minas, po zatrzymaniu pod zarzutem prowadzenia akcji nieposłuszeństwa przeciwko przemocy reżimowej policji. Uciekł z Kuby drogą morską w 1994 r. z grupą przyjaciół, uciekając pogoni oddziału patrolującego. Po przepłynięciu 600 mil dotarł do wybrzeży Stanów Zjednoczonych. W 1999 r. spisał swoje wspomnienia, opublikowane w niemieckim magazynie Lettre International. W 1995 r. przeżył katastrofę morską statku Sun Down II, będącego częścią flotylli kubańskich uchodźców płynących z Key West, by zaprotestować u wybrzeży Kuby. Założyciel i członek oddziału London Pen Club w Miami (Pen Club Kubańskich Pisarzy na Uchodźstwie).

Sylvia G. Iriondo - przybyła do Stanów Zjednoczonych w 1960 r., w wieku 15 lat. Wkrótce rozpoczęła działalność jako wolontariusz w International Rescue Committee (IRC), pierwszej organizacji, która otworzyła drzwi dla kubańskich uchodźców politycznych. W 1961 r. rozpoczęła pracę w Centrum dla Uchodźców Kubańskich w Departamencie Zdrowia Stanu Floryda. Działa w wielu organizacjach humanitarnych. 24 lutego 1996 r. wyleciała z misją humanitarną, mającą za zadanie ratowanie Kubańczyków próbujących dostać się na Florydę. Nieuzbrojone, cywilne samoloty na rozkaz Fidela Castro zostały zaatakowane w międzynarodowej przestrzeni powietrznej przez kubańskie MIGi. W wyniku ataku zginęło 4 pilotów i pasażerów.

Mauricio Claver-Carone - dyrektor wykonawczy niezależnej organizacji Cuba Democracy Advocates w Waszyngtonie, wspierającej zmiany na Kubie w kierunku demokracji, rządów prawa i wolnego rynku. Do grudnia 2003 r. pracował jako prawnik w Departamencie Skarbu, pracował także w The Catholic University of America's School of Law, oraz w The George Washington University's National Law Center.

Pedro J. Fuentes-Cid - jako młody człowiek pracował w Ministerstwie Spraw Zagranicznych rządu rewolucyjnego. Następnie przyłączył się do Frontu Wyzwolenia Narodowego, założonego przez profesora Uniwersytetu w Hawanie Aureliano Sáncheza Arango w 1961 r. w celu przywrócenia kubańskiej demokracji. Spędził w więzieniu 16 lat z zasądzonych 30. Wyjechał do Wenezueli, następnie do Miami. Założył organizację Ex-Club, działającą na rzecz byłych kubańskich więźniów politycznych, niosącą pomoc prawną i podejmującą działania na rzecz wolności i demokracji na Kubie.

Pedro Peñaranda - na uchodźstwie od 1960 r. Aktywista walczący o wolność na Kubie. Jest Prezydentem Cuban Municipalites in the Exile, obywatelskiej i patriotycznej organizacji not-for-profit zrzeszającej tysiące uchodźców kubańskich.

Źródła[edytuj | edytuj kod]

Wizyta kongresmanów amerykańskich i dysydentów kubańskich – Prezydent.pl, 29 sierpnia 2007