2011-02-28: Zamieszki w krajach arabskich - 28 lutego 2011

Z Wikinews, wolnego źródła informacji.
poniedziałek, 28 lutego 2011
   Tereny kontrolowane przez rząd Kaddafiego
   Tereny kontrolowane przez siły opozycji
   Niejasna sytuacja
link= Zobacz artykuł w Wikipedii na temat:
Protesty w Libii (2011)

Po Tunezji i Egipcie, w kolejnych krajach arabskich pojawiły się zamieszki. Demonstrujący domagają się zmian, w tym obalenia przywódców, uważanych za autorytarnych.

Libia[edytuj | edytuj kod]

Dziś rano rebelianci strącili wojskowy samolot pod Misratą. Pojmali jego załogę lojalną wobec reżimu. Od 24 lutego nieustannie toczą się walki o kontrolę nad miastem Misrata. Jest one kontrolowane przez rewolucjonistów, jednak siły rządowe ciągle przypuszczają ataki. Walki o kontrolę nad bazą lotniczą w pobliżu Misraty rozpoczęły się w nocy i wciąż trwają. Siły Kadafiego kontrolują tylko małą część bazy. Protestujący kontrolują jej dużą część, w tym część gdzie znajduje się amunicja - świadek walk.

Rano do miasta Az-Zawija, które wczoraj zostało zdobyte przez rebeliantów, zbliżyło się od zachodu 200 uzbrojonych żołnierzy. W walkach zginęło 10 wojskowych, brak informacji o ofiarach po stronie buntowników.

Kadafi wytypował szefa wywiadu, który ma prowadzić rozmowy z rebeliantami na wschodzie kraju. Rebelianci odrzucili oferty pomocy wojskowej ze strony USA i krajów europejskich i wydali ostrzeżenie, że będą walczyć z interwentami, jeśli wkroczą na terytorium Libii.

Powołany dziś został zespół Międzynarodowego Trybunału Karnego, mający zbierać informacje o sytuacji w Libii i o tym, czy w tym kraju doszło do zbrodni przeciw ludzkości. W ciągu kilku dni ma zapaść decyzja, czy wszczęte zostanie formalne śledztwo przeciwko osobom odpowiedzialnym za śmierć cywilów - powiedział główny prokurator haskiego trybunału Luis Moreno-Ocampo.

Unia Europejska uzgodniła sankcje wobec Libii. Obejmują one embargo na broń oraz inny sprzęt, a także zamrożenie aktywów oraz restrykcje wizowe wobec przywódcy Libii Muammara Kadafiego i osób z jego otoczenia.

Popołudniu premier Wielkiej Brytanii David Cameron nie wykluczył użycia zasobów wojskowych. Powiedział, że nie można tolerować przemocy stosowanej przez Kadafiego wobec własnych obywateli.

Między godziną 15., a 16. libijskie samoloty zbombardowały miasto Ajdabija. Bomby spadły na na skład broni, który został opanowany przez rebeliantów.

Kadafi udzielił wywiadu dla stacji ABC. Wszyscy moi ludzie mnie kochają. Żeby mnie chronić gotowi są poświęcić życie . Na pytanie, czy odda władze się roześmiał. Zaznaczył, że na ulicach panuje spokój i nie miały tam miejsca protesty. Obama to dobry człowiek, ale może być źle poinformowany co do sytuacji w Libii. [...] Jestem zaskoczony, że mamy sojusz z Zachodem w celu walki z Al-Kaidą, a teraz, kiedy walczymy z terrorystami, zostaliśmy porzuceni - dodał.

Tymczasem media podały, że w Trypolisie doszło do manifestacji w której udział wzięło 10 tys. ludzi. Siły bezpieczeństwa otworzyły ogień, zabijając kilka osób.

Libia to kraj, w którym dwie trzecie 6,5-milionowej populacji, żyje za mniej niż 2 dolary dziennie. W kraju notuje się 30% bezrobocie, warunki bytowe stoją na bardzo niskim poziomie. Muammar Kadafi po ustąpieniu Fidela Castro na Kubie i śmierci prezydenta Gabonu Omara Bongo w 2009, jest najdłużej rządzącym przywódcą na świecie.

Tunezja i Egipt[edytuj | edytuj kod]

link= Zobacz artykuł w Wikipedii na temat:
Rewolucja w Tunezji (2010-2011)
link= Zobacz artykuł w Wikipedii na temat:
Rewolucja w Egipcie (2010-2011)

Tymczasem Ajman al-Zawahiri, nr 2 Al Kaidy wezwał Tunezyjczyków i Egipcjan by protestowali dalej i sprzeciwiali się władzom tymczasowym powstałym po obaleniu przywódców tych krajów. Wczoraj do dymisji podał się premier Tunezji Mohamed Ghannouchi, czego powodem były ponowne manifestacje Tunezyjczyków. Jego następcą został Beji Caid Sebsi.

Ghannouchi był premierem od 1999 i był związany z obalonym Ben Alim. Kiedy 14 stycznia Ben Ali uciekł z kraju, Ghannouchi ogłosił przejęcie obowiązków szefa państwa. Dzień później zgodnie z konstytucją jego obowiązki przejął przewodniczący parlamentu Fouad Mebazaâ.

Prokuratura w Egipcie wydała zakaz wyjazdu obalonemu 11 lutego prezydentowi. Hosni Mubarak nie może opuścić Egiptu na czas toczącego się przeciwko nim śledztwa. Prokuratura zamroziła ponadto środki finansowe Mubaraka w Egipcie.

Bahrajn[edytuj | edytuj kod]

link= Zobacz artykuł w Wikipedii na temat:
Protesty w Bahrajnie (2011)
link= Zobacz artykuł w Wikipedii na temat:
Protesty w Omanie (2011)

Demonstranci zablokowali dziś wejście do budynku parlamentu w Manamie. Uniemożliwiło to przeprowadzenie obrad 40-osobowej Rady Konsultacyjnej. Wczoraj natomiast tysiące demonstrantów przemaszerowało w Manamie pod Ministerstwem Sprawiedliwości, żądając uwolnienia więźniów politycznych. 18 parlamentarzystów opozycyjnej partii Al Wefaq złożyło dymisje w proteście przeciwko śmierci demonstrantów podczas protestów.

Oman[edytuj | edytuj kod]

Płonący supermarket w Suhar
link= Zobacz artykuł w Wikipedii na temat:
Protesty w Jemenie (2011)

Dziś rano podpalono supermarket Lulu w Suhar, a także dwie przychodnie i uniwersytet. Demonstranci zablokowali drogi do portu i rafinerii. Tysiąc protestujących domaga się reform i poprawy warunków życia.

26 lutego, 500 demonstrantów zgromadzonych wokół centrum handlowego w mieście przemysłowym Suhar zablokowało drogi. Sułtan Kabus ibn-Said starając się złagodzić napięcia dokonał roszad w rządzie. Następnego dnia, demonstranci rzucali kamieniami w policję, która użyła gazu łzawiącego. Policja rozpędzając manifestacje zabiła sześć osób.

Jemen[edytuj | edytuj kod]

Prezydent Ali Abdullah Salih ogłosił, iż jest gotów utworzyć rząd jedności razem z opozycją. Opozycja odrzuciła jednak tę propozycję, twierdząc, że szef państwa powinien ustąpić. W Jemenie już dwa tygodnie trwają masowe protesty przeciwko prezydentowi. Do tej pory zginęło 19 osób.

Wczoraj na ulicach Sany setki tysięcy protestowali przeciwko prezydentowi. Salih wezwał swoich generałów armii do obrony kraju.

Obecne wydarzenia w Afryce Północnej i na Bliskim Wschodzie, komentatorzy nazywają przełamaniem strachu i arabską Wiosną Ludów. Sytuacja porównywana jest nawet do transformacji w Europie po 1989 roku. Podłoże protestów społecznych w krajach arabskich jest takie samo - kraje te znajdują się na początku drugiej dekady XXI wieku w podobnej sytuacji społeczno-ekonomicznej.

Przeczytaj poprzedni

oraz kolejny raport

Źródła[edytuj | edytuj kod]