2007-10-14: Prezydent na Podlasiu

niedziela, 14 października 2007

Lech Kaczyński

13 października 2007 r. Lech Kaczyński odwiedził województwo podlaskie. Przed południem Prezydent RP w Czyżewie odebrał tytuł honorowego obywatela tej gminy. Następnie udał się do Szepietowa, gdzie wziął udział w uroczystym otwarciu XIV Targów „Jesień w sadzie i ogrodzie” oraz II Forum Rolniczego Województwa Podlaskiego.

Po południu Prezydent Lech Kaczyński odwiedził gospodarstwo we wsi Wnory Wiechy. Złożył też wizytę w Zambrowie, gdzie uczestniczył w uroczystości podpisania aktu erekcyjnego oraz wmurowania kamienia węgielnego pod budowę hali sportowej przy Zespole Szkół Ogólnokształcących. Spotkał się tam również z przedstawicielami społeczności szkolnej ZSO.

Prezydent Lech Kaczyński był następnie gościem uroczystości z okazji Dnia Edukacji Narodowej w Zespole Szkół Mechanicznych i Ogólnokształcących nr 5 w Łomży. Odwiedził też Wyższe Seminarium Duchowne im. Jana Pawła II, gdzie złożył kwiaty pod pomnikiem Papieża Jana Pawła II oraz wręczył ordery i odznaczenia państwowe.

Odznaczeni zostali

Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski

• Mieczysław Dziemieszkiewicz (pośmiertnie)

Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski

• Bp Tadeusz Zawistowski

Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski

• Anna Kowalewska

Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski

• Mieczysław Chmielewski
• Józef Dąbrowski
• Antoni Korwek
• Zygmunt Muzyk
• Bolesław Popkowski
• Henryk Samul
• Teofil Lipka (pośmiertnie)

Mieczysław Dziemieszkiewicz, podczas okupacji uczęszczał na tajne nauczanie. Należał do Narodowych Sił Zbrojnych. Na wiosnę 1945 r. został wcielony do Ludowego Wojska Polskiego skąd zbiegł i wstąpił do oddziału NZW ppor. Mariana Kraśniewskiego. Brał udział w wielu akcjach przeciwko UB i MO. Po rozwiązaniu oddziału pozostał w lesie z grupą podkomendnych. W 1947 r. został komendantem Powiatu „Ciężki – Wisła” obejmującego powiat ciechanowski oraz część płońskiego i mławskiego, a następnie podporządkował się nowemu komendantowi Witoldowi Boruckiemu. Poległ w kwietniu 1951 r. w walce z grupą operacyjną UB i KBW pod Szyszkami w pow. Pułtusk.

Bp Tadeusz Zawistowski, wyświęcony na kapłana został w 1959 r., a w 1973 r. mianowany Biskupem Pomocniczym Łomżyńskim. Pochodzi z rodziny o silnych tradycjach patriotycznych. Studiował na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, a następnie został rektorem Wyższego Seminarium Duchownego w Łodzi. Pełnił też funkcje wikariusza generalnego, moderatora kurii diecezjalnej, tymczasowego administratora diecezji w latach 1982 – 1983, oraz dziekana kapituły katedralnej. W swojej diecezji sprawuje szczególną opiekę duszpasterską nad kombatantami, a także przewodniczy okolicznościowym uroczystościom patriotycznym, poświęca i odsłania w kościołach tablice upamiętniające miejsca męczeństwa Polaków.

Anna Kowalewska, pseud. „Stokrotka”. Była żołnierzem I i II Konspiracji w szeregach Narodowych Sił Zbrojnych. Przysięgę organizacyjną złożyła w październiku 1942 r. Była sanitariuszką i łączniczką. W 1951 r. została aresztowana przez funkcjonariuszy UB w Łomży. Podczas przesłuchania nikogo nie wydała i została zwolniona. Od 1993 r. należy do stowarzyszenia Żołnierzy Narodowych Sił Zbrojnych, a od 2000 r. jest sekretarzem Zarządu Okręgu NSZ Łomża.

Mieczysław Chmielewski, podczas okupacji niemieckiej oraz po wojnie brał udział w walce o niepodległość Rzeczypospolitej walcząc w szeregach Narodowych Sił Zbrojnych. Do NSZ należały również jego dwie siostry bliźniaczki. Przysięgę organizacyjną złożył w kwietniu 1944 r. Pełnił funkcję łącznika. Odbywał szkolenia wojskowe oraz roznosił prasę podziemną. W konspiracji pozostał do ujawnienia się w 1947 r.

Józef Dąbrowski, pseud. „Prędki”. Do NSZ wstąpił w lipcu 1943 r. Przenosił dokumenty, meldunki i rozkazy oraz przeprowadzał przez granicę członków NSZ. W organizacji służył do 1947 r. Był zaocznie sądzony przez WSR w Białymstoku gdzie zapadł na niego wyrok śmierci. Jego rodzina została wysiedlona z powiatu grajewskiego. Ujawnił się po amnestii w marcu 1947 r. Był prześladowany przez UB aż do 1956 r.

Antoni Korwek, żołnierz ZWZ – AK w latach 1941 – 1945. Brał udział w walkach partyzanckich na Nowogródczyźnie. Po wojnie prześladowany był przez UB. Podczas pobytu w areszcie w Kolnie był torturowany. Od 1994 r. należy do Stowarzyszenia Polskich Kombatantów w Kraju. Organizuje pomoc finansową i rzeczową dla członków Stowarzyszenia, opiekuje się grobami poległych i pomordowanych żołnierzy konspiracji.

Zygmunt Muzyk, pseud. „Kanarek”. W styczniu 1943 r. został przyjęty do Narodowych Sił Zbrojnych. W partyzantce służył do sierpnia 1945 r. kiedy otrzymał polecenie wstąpienia do MO w Łomży. Przedzielony został do posterunku w Śniadowie. Pracował tam do września 1945 r., kiedy to otrzymał rozkaz powrotu do lasu. Ujawnił się w kwietniu 1947 r. W 1949 r. został aresztowany przez UB. Skazany został na 5 lat więzienia. Zwolniono go w lutym 1952 r

Bolesław Popkowski, we wrześniu 1939 r. podczas ucieczki przed Niemcami dostał się pod Grodnem do niewoli sowieckiej. Po zwolnieniu wrócił do domu i w styczniu 1943 r. wstąpił do NSZ. Przenosił prasę podziemną oraz broń. Ujawnił się w kwietniu 1947 r. Podjął pracę nauczyciela w Kolnie, lecz po interwencji UB zwolniono go po kilku dniach. Był wielokrotnie nachodzony przez UB i SB również po 1956 r.

Ks. Henryk Samul, podczas pierwszej okupacji sowieckiej w jego domu ukrywał się podchorąży Wacław Grajka, późniejszy dowódca Placówki NSZ w Janowie. Od 1941 r. prowadził tajne nauczanie dzieci w Kolnie i Janowie. Od października 1942 r. służył w szeregach NSZ. Był łącznikiem, równocześnie wciąż prowadząc tajne nauczanie. W kwietniu 1944 r. został skierowany na kurs młodszych dowódców w Puszczy Kurpiowskiej. W marcu 1945 r. otrzymał polecenie ujawnienia się i dokończenia nauki w Gimnazjum OO. Kapucynów. Po małej maturze w 1947 r. wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Lublinie.

Teofil Lipka, pseud. „Brzoza”. Żołnierz I i II Konspiracji w szeregach ZWZ oraz Narodowego Zjednoczenia Wojskowego. Przysięgę konspiracyjną złożył w styczniu 1940 r. W kwietniu tego samego roku został wraz z rodziną deportowany przez władze sowieckie na Syberię. Z zesłania wrócił w 1946 r. Nawiązał kontakt z podziemiem niepodległościowym i został zaprzysiężony w NZW. Najczęściej pełnił funkcje zwiadowcze. W grudniu 1949 r. jego gospodarstwo zostało otoczone przez oddziały UB i KBW. Teofil Lipka został aresztowany i skazany na 5 lat więzienia. Objęty amnestią, wyszedł na wolność w marcu 1953 r.

Źródła

• Archiwum Kancelarii Prezydenta RP – Prezydent na Podlasiu – Prezydent.pl, 13 października 2007

Wiadomość z serwisu regionalnego województwa podlaskiego
Wikinews	Ta wiadomość dotyczy bieżących wydarzeń w województwie podlaskim. Zobacz także aktualne wydarzenia z Białegostoku, Suwałk i Łomży	Podlaskie