Międzynarodowy Trybunał Karny wydał nakazy aresztowania Netanjahu, Galanta i Dajfa za domniemane zbrodnie wojenne w wojnie Izraela z Hamasem

niedziela, 1 grudnia 2024

21 listopada 2024 roku Międzynarodowy Trybunał Karny wydał nakazy aresztowania Binjamina Netanjahu (premiera Izraela), Jo’awa Galanta (byłego ministra obrony) i Muhammada Dajfa (starszego przywódcy wojskowego Hamasu). Nakazy oskarżają tę trójkę o zbrodnie wojenne i zbrodnie przeciwko ludzkości popełnione podczas wojny Izraela z Hamasem w latach 2023–2024.

W odpowiedzi biuro Netanjahu odrzuciło decyzję, nazywając ją wyrazem „antysemityzmu” w oficjalnym oświadczeniu. Hamas z kolei wyraził poparcie dla zaangażowania Międzynarodowego Trybunału Karnego. Kilka krajów i organizacji wyraziło różne opinie w tej sprawie.

Według Josepa Borrella (wysoki przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, decyzja Międzynarodowego Trybunału Karnego jest wiążąca dla wszystkich państw członkowskich Unii Europejskiej. Państwa niebędące członkami, takie jak Stany Zjednoczone, odrzucają wyroki Trybunału. Decyzja Trybunału uczyniła z Netanjahu i innych podejrzanych poszukiwanych na arenie międzynarodowej, narażając ich na potencjalne aresztowanie podczas podróży zagranicznych.

Według Izby Przedprocesowej Międzynarodowego Trybunału Karnego, Netanjahu i Galant są oskarżeni o współpopełnianie zbrodni wojennych, w tym głodzenie cywilów jako metodę prowadzenia wojny, prześladowania i systematyczne ataki na palestyńską ludność cywilną. Dajf, który jest oskarżony o organizowanie i popełnianie zbrodni wojennych, takich jak ukierunkowane ataki rakietowe i umyślne morderstwa izraelskich cywilów, został zabity przez Izrael. Hamas nie potwierdził ani nie zaprzeczył tym twierdzeniom. Międzynarodowy Trybunał Karny oświadczył, że nadal gromadzi informacje o jego domniemanej śmierci. Wcześniej sąd wycofał zarzuty przeciwko siedmiu osobom z powodu ich śmierci.

Nakazy te prawnie zobowiązują 124 państwa członkowskie Trybunału do aresztowania urzędników, jeśli ci wkroczą na ich terytorium. Ponieważ Trybunał nie ma własnej policji, polega na państwach członkowskich w zakresie przeprowadzania aresztowań. Poprzednie nakazy skutecznie ograniczyły międzynarodowy ruch osób zaangażowanych, ponieważ państwa członkowskie są zobowiązane do egzekwowania tych nakazów prawnych w ramach swojej jurysdykcji.